W pierwszej notatce z serii „Gadżety” postaram się przedstawić Wam budowę chyba najpopularniejszego narzędzia używanego przez prawie każdego lekarza – stetoskopu.

Każdy ma ten sam dylemat na 3 roku studiów (wyjątkowo nie chodzi o wybór podręczników jakie trzeba kupić :P), czyli jaki stetoskop! 😀 najczęściej oczywiście wybór pada na stetoskopy marki Littmann (te seriale medyczne :D), a konkretnie na model Classic II S.E. 🙂 sam taki posiadam i wg mnie jest to idealny wybór – logo jest, szpan jest, coś słychać i nawet cena uczciwa (ok.260 zł)… jedyne czego żałuję – niestety nie mam wersji Black Edition, ale przy zakupie nowych słuchawek na bank to będzie mój kolejny wybór 🙂 ale przejdźmy do tematu…

Wynalezienie stetoskopu przypisuje się francuskiemu lekarzowi René Laennec’owi, czego dokonał w 1816 r.  jednak wygląd słuchawki w takiej postaci jaką znamy dzisiaj (stetoskop pana René była to drewniana lejkowata rurka) zawdzięczamy irlandzkiemu lekarzowi Arthurowi Learedowi, który w 1851 r. wynalazł stetoskop dwuuszny i amerykańskiemu kardiologowi Davidowi Littmannowi, który w 1964 r. opatentował membranę akustyczną i od tamtej pory nastała era stetoskopów membranowych i trwa ona do dziś 🙂

Najprościej ujmując stetoskop zbudowany jest z dwóch elementów:

• części górnej, która łączy się przewodem akustycznym z
• częścią dolną

Część górna nazywana jest „zespołem liry” lub potocznie „lirą” i jej funkcją jest zapewnienie jak najlepszego i najwygodniejszego odbioru dźwięku przez badającego. Elementem mającym to umożliwić są oliwki (najczęściej wykonane z gumy), które badający wkłada sobie do uszu. Właściwe ułożenie oliwki w uchu zależy jednak od konstrukcji przewodu liry, który powinien zapewniać zarówno odpowiedni kąt nachylenia oliwek w kierunku do przodu (ok. 15°), jak i odpowiednią siłę nacisku oliwek regulowaną za pomocą sprężyny.

Część dolna to głowica, jej zadaniem jest dokładna detekcja sygnałów akustycznych odbieranych z powierzchni skóry badanego. Głowica posiada różną budowę w zależności od tego, jaki zakres częstotliwości akustycznych chcemy osłuchiwać. Klasyczna głowica stetoskopu jest głowicą podwójną (tak jak np. w Littmann Classic II S.E.), czyli z jednej swojej strony posiada membranę do osłuchiwania tonów wysokich, a po przeciwnej stronie posiada lejek do osłuchiwania tonów niskich. Przełączenie pomiędzy tymi dwoma elementami następuję poprzez obrót głowicy wokół trzonka. Drugim rozwiązaniem jest głowica pojedyncza (jak np. w Littmann Master Cardiology), gdzie zastosowana jest tylko membrana, ale z możliwością osłuchiwania szerokiego pasma częstotliwości. W wieloczęstotliwościowej membranie (zwanej też membraną dwutonową), zakres osłuchiwanych częstotliwości zależy od siły nacisku na skórę. Przy lekkim nacisku odbierane są niskie tony, z kolei przy większym nacisku, odbierane są wysokie częstotliwości.

To tyle 🙂 Mam nadzieję, że chociaż trochę przybliżyłem Wam budowę tej „ikony” medycyny 🙂

A jakiej marki/modelu stetoskopu używacie Wy drodzy czytelnicy w Waszej codziennej praktyce lekarskiej? 🙂

Do następnego 🙂