Powstał Komitet Budowy Domu Medyków, którego pierwszym zadaniem było uzyskanie terenu pod budowę przy ul. Oczki. Komitet gromadził tez fundusze, m.in. ze składek społecznych oraz organizowanych przez studentów imprez (np. „Szopki Medyków” – teatrzyku kierowanego przez studenta Stefana Wesołowskiego, w przyszłości wielkiego urologa Polskiego). Projekt budynku przygotował arch. Stanisław Odyniec-Dobrowolski.

Kamień węgielny wmurowano 6 listopada 1931 r. Budowa trwała pięć lat, z przerwami powodowanymi przez kłopoty finansowe. Studenci – członkowie Koła Medyków brali aktywny udział w pracach. Uroczyste otwarcie „Domu Medyków im. Józefa Piłsudskiego” odbyło się 22 lutego 1936 r. – w XX-lecie istnienia Koła.

W podziemiach znajdowała się: stołówka (tzw. „stołownia”), zakład fryzjerski („fryzjernia”), urządzenia sanitarne i natryski. Na parterze umieszczono biura Koła Medyków i miejsca wystawowe. Na I piętrze była biblioteka z czytelnia i wypożyczalnia pomocy naukowych, sala do nauki indywidualnej i duża sala widowiskowa, a na II piętrze świetlica.

Inicjatywa i realizacja budowy „Domu Medyków” znacznie ożywiły kontakt Koła z władzami uczelni, władzami rządowymi i miejskimi, pogłębiły więź między studentami a ich nauczycielami. Potrzeba gromadzenia funduszy na budowę ujawniła wśród studentów medycyny wybitne zdolności i umiejętności organizacyjne, literackie i aktorskie. Działalność „pod własnym dachem” stworzyła niezwykły klimat życia akademickiego i towarzyskiego, klimat aktywności społecznej. „Dom Medyków” stał się swoistą szkoła osobowości i charakterów, w znacznej mierze kształtował podstawy społeczne ostatnich międzywojennych roczników przyszłych lekarzy. Swoją ważna rolę integracyjna środowisko pełni do dziś.